al kisahnya bermula begini,,,
bismillah~
setiap hari ana dan rakan pergi ke U
setiap hari ana jalan kaki ke U
setiap hari juge ana hirup udara segar
alhamdulillah,,
setiap hari ana nampak ada orang mintak sedeqah
kat tepi jalan on the way nak pergi U
bagaimana perasaan enta wa enti bile tengok pakcik2 n makcik2 arab nih mintak sedeqah??
setiap hari ana tengok keadaan mereka nih,,
kesiaaaaaannn~sedih~~manelah keluarge mereka nihh,,,
tapi sekali tengok pak cik arab yg mintak sedeqah nih,,
teros rase tak kesian dah kat pakcik nih,,
taw kenape??
kalau tengok keadaan mmg sangat kesian,,
muke pon sangat kesian,,
tapi once!!tengok pakcik tu MEROKOK!!
teros tak kesian,,tutop segala sifat belas kasihan ana,,
kerana apa???
duit yang telah org sedeqahkan tuh,,digunakan utk benda yang tidak baik!!
beli ape???beli rokok,,IS IT GIVE ANY BENEFIT?
NO!
lagi bagi mudharat adelah,,,
aishh,,pakcik jangan lahh merokok~~~tak baik utk kesihatan,,(nada sedih)
setiap hari nampak sorng pakcik arab nih,,dudok kat tepi jambatan sungai nil,,
kesian tengok pakcik nih,,but rase sejuk hati tengok pakcik nih,,
taw kenapa??
sebab pakcik nih selalu SENYUM,,sejuk hati tengok,,bile ana on the way nak gi U jer,,pak cik lambai2 tangan,,comel,,
pakcik nih ambil bayaran utk org timbang berat kat situ,,
at least die tak merokok,,suke senyum,,,comel~~:)
tetibe teringat senyuman arwah opah and atuk bila tengok orang tua2,,
al Fatihah~
yer menjaga orang tua sangat mendidik kesabaran kite tetapi percayalah pahalanya berlipat ganda,,insyaAllah,,
jagelah org tua anda sebaiknya:)sayangilah mereka,,kerana tiada yang KEDUA,,